구약성서 창세기 1장.

푸블리우스 웨르길리우스 마로(Pu:blius Vergilius Maro:), 『아이네이드(Aeneid)』 1권

주기도문.

이상 정도를 제외하면 별로 쓸만한 고전식 발음 영상은 못 찾겠더군요(...)

다음은 예문입니다. 소리내서 읽읍시다, 소리내서. 뜻은 몰라도 상관없습니다.

Credo in unum Deum, patrem omnipoténtem, factórem cæli et terræ, visibílium ómnium et invisibílium.

Et in unum Dóminum Iesum Christum, Fílium Dei Unigénitum, et ex Patre natum ante ómnia sǽcula.

Deum de Deo, lumen de lúmine, Deum verum de Deo vero, génitum, non factum, consubstantiálem Patri:

Per quem ómnia facta sunt.

Qui propter nos hómines et propter nostram salútem descéndit de cælis.

Et incarnátus est de Spíritu Sancto ex María Vírgine, et homo factus est.

Crucifíxus étiam pro nobis sub Póntio Piláto; passus, et sepúltus est,

et resurréxit tértia die, secúndum Scriptúras, et ascéndit in cælum, sedet ad déxteram Patris.

Et íterum ventúrus est cum glória, iudicáre vivos et mórtuos, cuius regni non erit finis.

Et in Spíritum Sanctum, Dóminum et vivificántem:

Qui ex Patre Filióque procédit.

Qui cum Patre et Fílio simul adorátur et conglorificátur:

Qui locútus est per prophétas.

Et unam, sanctam, cathólicam et apostólicam Ecclésiam.

Confíteor unum baptísma in remissiónem peccatórum.

Et expécto resurrectiónem mortuórum, et vitam ventúri sǽculi. Amen.

니케아-콘스탄티노폴리스 신경

Sunt autem quaedam officia etiam adversus eos servanda, a quibus iniuriam acceperis. Est enim ulciscendi et puniendi modus; atque haud scio an satis sit eum, qui lacessierit iniuriae suae paenitere, ut et ipse ne quid tale posthac et ceteri sint ad iniuriam tardiores. Atque in re publica maxime conservanda sunt iura belli. Nam cum sint duo genera decertandi, unum per disceptationem, alterum per vim, cumque illud proprium sit hominis, hoc beluarum, confugiendum est ad posterius, si uti non licet superiore.

Quare suscipienda quidem bella sunt ob eam causam, ut sine iniuria in pace vivatur, parta autem victoria conservandi i, qui non crudeles in bello, non inmanes fuerunt, ut maiores nostri Tusculanos, Aequos, Volscos, Sabinos, Hernicos in civitatem etiam acceperunt, at Karthaginem et Numantiam funditus sustulerunt; nollem Corinthum, sed credo aliquid secutos, oportunitatem loci maxime, ne posset aliquando ad bellum faciendum locus ipse adhortari. Mea quidem sententia paci, quae nihil habitura sit insidiarum, semper est consulendum. In quo si mihi esset obtemperatum, si non optimam, at aliquam rem publicam, quae nunc nulla est, haberemus. Et cum iis, quos vi deviceris consulendum est, tum ii, qui armis positis ad imperatorum fidem confugient, quamvis murum aries percusserit, recipiendi. In quo tantopere apud nostros iustitia culta est, ut ii, qui civitates aut nationes devictas bello in fidem recepissent, earum patroni essent more maiorum.

Ac belli quidem aequitas sanctissime fetiali populi Romani iure perscripta est. Ex quo intellegi potest nullum bellum esse iustum, nisi quod aut rebus repetitis geratur aut denuntiatum ante sit et indictum. Popilius imperator tenebat provinciam, in cuius exercitu Catonis filius tiro militabat. Cum autem Popilio videretur unam dimittere legionem, Catonis quoque filium, qui in eadem legione militabat, dimisit. Sed cum amore pugnandi in exercitu remansisset, Cato ad Popilium scripsit, ut, si eum patitur in exercitu remanere, secundo eum obliget militiae sacramento, quia priore amisso iure cum hostibus pugnare non poterat.

마르쿠스 툴리우스 키케로, 『의무론(De Officiis)』 중

Cuī dōnō lepidum novum libellum

āridā modo pūmice expolītum

Cornēlī tibi namque tū solēbās

meās esse aliquid putāre nūgās

iam tum cum ausus es ūnus Ītalōrum

omne aevum tribus explicāre cartīs

doctīs Iuppiter et labōriōsīs

quāre habē tibi quidquid hoc libellī

qualēcumque quod o patrōna virgō

plūs ūnō maneat perenne saeclō

가이우스 왈레리우스 카툴루스(Ga:ius Valerius Catullus)의 시 1편

Themistocles, Neocli filius, Atheniensis. huius vitia ineuntis adulescentiae magnis sunt emendata virtutibus, adeo ut anteferatur huic nemo, pauci pares putentur. sed ab initio est ordiendus. pater eius Neocles generosus fuit. is uxorem Acarnanam civem duxit, ex qua natus est Themistocles. qui cum minus esset probatus parentibus, quod et liberius vivebat et rem familiarem neglegebat, a patre exheredatus est. quae contumelia non fregit eum, sed erexit. nam cum iudicasset sine summa industria non posse eam exstingui, totum se dedidit rei publicae, diligentius amicis famaeque serviens. multum in iudiciis privatis versabatur, saepe in contionem populi prodibat; nulla res maior sine eo gerebatur; celeriter quae opus erant reperiebat, facile eadem oratione explicabat, neque minus in rebus gerendis promptus quam excogitandis erat, quod et de instantibus, ut ait Thucydides, verissime iudicabat et de futuris callidissime coniciebat. quo factum est ut brevi tempore illustraretur.

Primus autem gradus fuit capessendae rei publicae bello Corcyraeo: ad quod gerendum praetor a populo factus non solum praesenti bello, sed etiam reliquo tempore ferociorem reddidit civitatem. nam cum pecunia publica, quae ex metallis redibat, largitione magistratuum quotannis interiret, ille persuasit populo ut ea pecunia classis centum navium aedificaretur. qua celeriter effecta primum Corcyraeos fregit, deinde maritimos praedones consectando mare tutum reddidit. in quo cum divitiis ornavit, tum etiam peritissimos belli navalis fecit Athenienses. id quantae saluti fuerit universae Graeciae, bello cognitum est Persico. nam cum Xerxes et mari et terra bellum universae inferret Europae, cum tantis copiis eam invasit, quantas neque ante nec postea habuit quisquam: huius enim classis mille et ducentarum navium longarum fuit, quam duo milia onerariarum sequebantur, terrestris autem exercitus septingenta peditum, equitum quadringenta milia fuerunt. cuius de adventu cum fama in Graeciam esset perlata et maxime Athenienses peti dicerentur propter pugnam Marathoniam, miserunt Delphos consultum, quidnam facerent de rebus suis. deliberantibus Pythia respondit, ut moenibus ligneis se munirent. id responsum quo valeret cum intellegeret nemo, Themistocles persuasit consilium esse Apollinis, ut in naves se suaque conferrent: eum enim a deo significari murum ligneum. tali consilio probato addunt ad superiores totidem naves triremes suaque omnia, quae moveri poterant, partim Salamina, partim Troezena deportant: arcem sacerdotibus paucisque maioribus natu ad sacra procuranda tradunt, reliquum oppidum relinquunt.

Huius consilium plerisque civitatibus displicebat et in terra dimicari magis placebat. itaque missi sunt delecti cum Leonida, Lacedaemoniorum rege, qui Thermopylas occuparent longiusque barbaros progredi non paterentur. ii vim hostium non sustinuerunt eoque loco omnes interierunt. at classis communis Graeciae trecentarum navium, in qua ducentae erant Atheniensium, primum apud Artemisium inter Euboeam continentemque terram cum classiariis regiis conflixit. angustias enim Themistocles quaerebat, ne multitudine circumiretur. hinc etsi pari proelio discesserant, tamen eodem loco non sunt ausi manere, quod erat periculum, ne, si pars navium adversariorum Euboeam superasset, ancipiti premerentur periculo. quo factum est ut ab Artemisio discederent et exadversum Athenas apud Salamina classem suam constituerent.

At Xerxes Thermopylis expugnatis protinus accessit astu idque nullis defendentibus interfectis sacerdotibus, quos in arce invenerat, incendio delevit. cuius flamma perterriti classiarii cum manere non auderent et plurimi hortarentur, ut domos suas discederent moenibusque se defenderent, Themistocles unus restitit et universos pares esse posse aiebat, dispersos testabatur perituros, idque Eurybiadi, regi Lacedaemoniorum, qui tum summae imperii praeerat, fore affirmabat. quem cum minus quam vellet moveret, noctu de servis suis quem habuit fidelissimum ad regem misit, ut ei nuntiaret suis verbis, adversarios eius in fuga esse: qui si discessissent, maiore cum labore et longinquiore tempore bellum confecturum, cum singulos consectari cogeretur: quos si statim aggrederetur, brevi universos oppressurum. hoc eo valebat, ut ingratiis ad depugnandum omnes cogerentur. hac re audita barbarus, nihil doli subesse credens, postridie alienissimo sibi loco, contra opportunissimo hostibus adeo angusto mari conflixit, ut eius multitudo navium explicari non potuerit. victus ergo est magis etiam consilio Themistocli quam armis Graeciae.

코르넬리우스 네포스(Corne:lius Nepo:s), 『명사전(Liber de excellentibus ducibus exterarum gentium)』 2권 「테미스토클레스(Themistocles)」 중

Beati pauperes spiritu, quoniam ipsorum est regnum caelorum;

beati mites, quoniam ipsi possidebunt terram;

beati qui lugent, quoniam ipsi consolabuntur;

beati qui esuriunt et sitiunt iustitiam, quoniam ipsi saturabuntur;

beati misericordes, quia ipsi misericordiam consequentur;

beati mundo corde, quoniam ipsi Deum videbunt;

beati pacifici, quoniam filii Dei vocabuntur;

beati qui persecutionem patiuntur propter iustitiam, quoniam ipsorum est regnum caelorum.

Beati estis cum maledixerint vobis et persecuti vos fuerint et dixerint omne malum adversum vos mentientes propter me; Gaudete et exultate, quoniam merces vestra copiosa est in caelis sic enim persecuti sunt prophetas qui fuerunt ante vos.

Vos estis sal terrae, quod si sal evanuerit in quo sallietur? Ad nihilum valet ultra nisi ut mittatur foras et conculcetur ab hominibus. Vos estis lux mundi. Non potest civitas abscondi supra montem posita, neque accendunt lucernam et ponunt eam sub modio sed super candelabrum ut luceat omnibus qui in domo sunt. Sic luceat lux vestra coram hominibus ut videant vestra bona opera et glorificent Patrem vestrum qui in caelis est.

Nolite putare quoniam veni solvere legem aut prophetas; non veni solvere, sed adimplere. Amen quippe dico vobis, donec transeat caelum et terra iota unum aut unus apex non praeteribit a lege donec omnia fiant. Qui ergo solverit unum de mandatis istis minimis et docuerit sic homines minimus vocabitur in regno caelorum, qui autem fecerit et docuerit hic magnus vocabitur in regno caelorum. Dico enim vobis quia nisi abundaverit iustitia vestra plus quam scribarum et Pharisaeorum non intrabitis in regnum caelorum.

Audistis quia dictum est antiquis, "Non occides, qui autem occiderit reus erit iudicio." Ego autem dico vobis, quia omnis qui irascitur fratri suo reus erit iudicio, qui autem dixerit fratri suo racha reus erit concilio, qui autem dixerit fatue reus erit gehennae ignis. Si ergo offeres munus tuum ad altare et ibi recordatus fueris quia frater tuus habet aliquid adversum te, relinque ibi munus tuum ante altare et vade prius reconciliare fratri tuo et tunc veniens offers munus tuum. Esto consentiens adversario tuo cito dum es in via cum eo, ne forte tradat te adversarius iudici et iudex tradat te ministro et in carcerem mittaris. Amen dico tibi, non exies inde donec reddas novissimum quadrantem.

Audistis quia dictum est antiquis, "Non moechaberis." Ego autem dico vobis, quoniam omnis qui viderit mulierem ad concupiscendum eam iam moechatus est eam in corde suo. Quod si oculus tuus dexter scandalizat te erue eum et proice abs te, expedit enim tibi ut pereat unum membrorum tuorum quam totum corpus tuum mittatur in gehennam. Et si dextera manus tua scandalizat te abscide eam et proice abs te, expedit tibi ut pereat unum membrorum tuorum quam totum corpus tuum eat in gehennam.

Dictum est autem, "Quicumque dimiserit uxorem suam det illi libellum repudii." Ego autem dico vobis, quia omnis qui dimiserit uxorem suam excepta fornicationis causa facit eam moechari, et qui dimissam duxerit adulterat.

Iterum audistis quia dictum est antiquis, "Non peierabis, reddes autem Domino iuramenta tua." Ego autem dico vobis, non iurare omnino. Neque per caelum, quia thronus Dei est; neque per terram, quia scabillum est pedum eius; neque per Hierosolymam, quia civitas est magni Regis; neque per caput tuum iuraveris, quia non potes unum capillum album facere aut nigrum. Sit autem sermo vester "est" "est," "non" "non." Quod autem his abundantius est a malo est.

Audistis quia dictum est, "Oculum pro oculo et dentem pro dente." Ego autem dico vobis, non resistere malo. Sed si quis te percusserit in dextera maxilla, tua praebe illi et alteram. Et ei qui vult tecum iudicio contendere et tunicam tuam tollere remitte ei et pallium, et quicumque te angariaverit mille passus vade cum illo alia duo. Qui petit a te da ei et volenti mutuari a te ne avertaris.

Audistis quia dictum est, "Diliges proximum tuum et odio habebis inimicum tuum." Ego autem dico vobis, diligite inimicos vestros benefacite his qui oderunt vos, et orate pro persequentibus et calumniantibus vos. Ut sitis filii Patris vestri qui in caelis est, qui solem suum oriri facit super bonos et malos et pluit super iustos et iniustos. Si enim diligatis eos qui vos diligunt quam mercedem habebitis? Nonne et publicani hoc faciunt? Et si salutaveritis fratres vestros tantum quid amplius facitis? Nonne et ethnici hoc faciunt? Estote ergo vos perfecti sicut et Pater vester caelestis perfectus est.

Adtendite ne iustitiam vestram faciatis coram hominibus. Ut videamini ab eis alioquin mercedem non habebitis apud Patrem vestrum qui in caelis est.

Cum ergo facies elemosynam noli tuba canere ante te, sicut hypocritae faciunt in synagogis et in vicis ut honorificentur ab hominibus. Amen dico vobis, receperunt mercedem suam. Te autem faciente elemosynam nesciat sinistra tua quid faciat dextera tua, ut sit elemosyna tua in abscondito. Et Pater tuus qui videt in abscondito reddet tibi.

Et cum oratis, non eritis sicut hypocritae qui amant in synagogis et in angulis platearum stantes orare, ut videantur ab hominibus. Amen dico vobis, receperunt mercedem suam. Tu autem cum orabis intra in cubiculum tuum et cluso ostio tuo ora Patrem tuum in abscondito, et Pater tuus qui videt in abscondito reddet tibi. Orantes autem nolite multum loqui sicut ethnici; putant enim quia in multiloquio suo exaudiantur. Nolite ergo adsimilari eis scit enim Pater vester quibus opus sit vobis antequam petatis eum.

Sic ergo vos orabitis:

Pater noster, qui es in caelis,

sanctificetur nomen tuum,

adveniat regnum tuum,

fiat voluntas tua sicut in caelo et in terra.

Panem nostrum quotidianum da nobis hodie,

et dimitte nobis debita nostra

sicut et nos dimittimus debitoribus nostris.

Et ne nos inducas in tentationem,

sed libera nos a malo.

(Quia tuum est regnum et potestas et gloria in saecula.)

Amen.

Si enim dimiseritis hominibus peccata eorum dimittet, et vobis Pater vester caelestis delicta vestra, si autem non dimiseritis hominibus, nec Pater vester dimittet peccata vestra.

Cum autem ieiunatis nolite fieri sicut hypocritae tristes, demoliuntur enim facies suas ut pareant hominibus ieiunantes. Amen dico vobis, quia receperunt mercedem suam. Tu autem cum ieiunas ungue caput tuum et faciem tuam lava. Ne videaris hominibus ieiunans sed Patri tuo qui est in abscondito, et Pater tuus qui videt in abscondito reddet tibi.

(중략)

Nolite iudicare, ut non iudicemini. In quo enim iudicio iudicaveritis iudicabimini, et in qua mensura mensi fueritis metietur vobis. Quid autem vides festucam in oculo fratris tui, et trabem in oculo tuo non vides? Aut quomodo dicis fratri tuo, "Sine eiciam festucam de oculo tuo," et ecce trabis est in oculo tuo! Hypocrita, eice primum trabem de oculo tuo, et tunc videbis eicere festucam de oculo fratris tui. Nolite dare sanctum canibus, neque mittatis margaritas vestras ante porcos. Ne forte conculcent eas pedibus suis et conversi disrumpant vos.

Petite, et dabitur vobis; quaerite, et invenietis; pulsate, et aperietur vobis. Omnis enim qui petit accipit, et qui quaerit invenit, et pulsanti aperietur. Aut quis est ex vobis homo quem si petierit filius suus panem numquid lapidem porriget ei aut si piscem petet numquid serpentem porriget ei? Si ergo vos cum sitis mali nostis bona dare filiis vestris, quanto magis Pater vester qui in caelis est dabit bona petentibus se? Omnia ergo quaecumque vultis ut faciant vobis homines et vos facite eis; haec est enim lex et prophetae.

Intrate per angustam portam, quia lata porta et spatiosa via quae ducit ad perditionem et multi sunt qui intrant per eam, quam angusta porta et arta via quae ducit ad vitam et pauci sunt qui inveniunt eam.

(후략)

신약성서 마태 복음서 5-7장 발췌.